Amonity

Amonity i skamieniałe drewno w syderycie ilastym. Pochodzenie - Łuków.

Amonity z Łukowa

Amonity to wymarłe głowonogi, których muszle w wielu wypadkach pięknie się zachowały. 

Szacuje się, że te stworzenia żyły od około 400 mln do 65 mln lat temu, a wyglądały jakoś tak:

(rekonstrukcję pożyczyłam stąd: http://hoopermuseum.earthsci.carleton.ca/saleem/creatures.htm)

Żyły w morzach. Co jadły? Ich skamieniałe tępe szczęki sugerują, że nie były drapieżcami, a raczej zbieraczami pokarmu. W znaleziskach treści żołądka niektórych z nich stwierdzono szczątki mniejszych amonitów, otwornice, małżoraczki i liliowce. Nie wykluczone, że część z nich odżywiała się także planktonem.
Same natomiast musiały uciekać przed mezozaurami, żółwiami, plezjozaurami itp., jak również przed rybami, krabami i większymi przedstawicielami własnej grupy.

Widoczne na zdjęciach łukowskie amonity to nasza, polska "gratka" geologiczna. Znajdują się one na terenie kry jurajskiej, przytransportowanej z północy przez lodowiec. Kra ta jest znacznie starsza niż otaczające ją gliny polodowcowe. Wiek znajdujących się w niej skamieniałości szacuje się na 165 mln lat.
Amonity i skamieniałe drewno znajdują się w obłych, bardzo spoistych konkrecjach ilasto-syderytowych.
Cechą amonitów z Łukowa jest świetny oraz niezwykle efektowny stan zachowania, poprzez opalizujące i spirytyzowane, mieniące się w słońcu muszle.
Swoje amonity przywiozłam z Łukowa bardzo dawno temu. W czasach, gdy nie było jeszcze tam rezerwatu, a tylko nieczynna już cegielnia.

Konkrecja z amonitami

Tekst opracowany częściowo na podstawie : U.Lechman, G.Hillmer "Bezkręgowce kopalne"

ZOBACZ ALBUM Z ŁUKOWSKIMI AMONITAMI: