Twardość – 7,5 - 8, kruchy
Połysk - szklisty
Łupliwość - niewyraźna, przełam nierówny do muszlowego
Barwa - zielona.
Szmaragd (po hiszpańsku esmeralda, prawda jak ładnie?) jest berylem, czyli krzemianem pierwiastków berylu i glinu o wzorze chem. Be3Al2(SiO3)6. Jego barwa pochodzi od domieszki chromu.
Beryl występuje najczęściej w pegmatytach granitowych oraz w skałach o podobnej genezie.
W Polsce beryl występuje w żyłach pegmatytowych Gór Sowich, w druzach pegmatytowych granitu strzegomskiego, strzegomskiego także w pegmatytach Jakuszyc. Stwierdzono go też w gnejsach Sierpc koło Wałbrzycha, w Kowarach i Szklarskiej Porębie.
Tak o szmaragdzie pisze Hildegarda z Bingen:
„ Szmaragd rośnie wczesnym rankiem. Wtedy też najbardziej żywotna jest moc ziemi i roślin z niej pochodzących. Dlatego też szmaragd działa silnie przeciw słabościom i chorobom ludzkim, bo słońce go tworzy, a substancja jego z siły powietrza się wywodzi.”
„ A kto ma bóle w sercu, żołądku albo w boku cierpienie odczuwa, niech szmaragd ma przy sobie tak, żeby ciało jego od kamienia się ogrzało, a człowiek taki lepiej się poczuje. Gdy choroby owe jednak rozprzestrzeniać się będą tak, że powstrzymać ich nie sposób, wówczas człowiek ten winien szybko włożyć szmaragd do ust, by ten od śliny jego nabrał wilgoci, a ślina z kolei od kamienia cieplejsza się stała. W ten też sposób ów kamień do ciała chorego człowieka wkładany i wykładany być powinien, a nagłe powroty owych chorób niewątpliwie odejdą.”
Opracowane na podstawie: A. Bolewski, A. Manecki "Rozpoznawanie minerałów; A. Bolewski, A. Manecki "Mineralogia szczegółowa"; K. Maślankiewicz "Kamienie szlachetne" ; J. Kourimsky "Encyklopedia minerałów i skał"; A. Conrad-Seibert ,K. Hechtberger "Hildegarda z Bingen. Sentencje i porady na każdy dzień".
