LECZNICTWO
W starożytności bursztyn był stosowany w chorobach migdałów, gardła, uszu, oczu, bólach głowy i w celu zmniejszenia gorączki.
Podawano go w sproszkowanej postaci, mieszając z miodem, olejkiem różanym lub mastyksem.
W medycynie bizantyjskiej i arabskiej stosowano bursztyn jako antidotum przy biegunkach i krwotokach.
W średniowieczu stosowano bursztynowe nalewki na piwie, winie i wodzie. Używano ich w leczeniu reumatyzmu i niestrawności, a także aby zmniejszyć skutki zatrucia jadem żmii.
Ponadto w czasach epidemii zalecano okadzanie domów dymem ze spalonego bursztynu, aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób.
W XIX w. bursztynu używano w leczeniu histerii, chorób kobiecych, kamieni dróg moczowych, reumatyzmu, kolki, tyfusu, podagry, chorób płuc, astmy, bronchitu, w niewydolności mięśnia sercowego i układu krążenia, a także aby zwiększyć krzepliwość krwi. W każdej aptece można było kupić maści, balsamy i inne specyfiki sporządzane z bursztynu.
Poza tym noszono bransoletki z bursztynu, aby przynieść ulgę w dolegliwościach reumatycznych, artretycznych, w stanach ogólnego zmęczenia i osłabienia. W tym też celu polecano nacieranie ciała większą bryłką bursztynu.
Wierząc w bakteriobójcze właściwości bursztynu, wytwarzano z niego łyżeczki, pudełka na herbatę, cygarniczki i ustniki do fajek.
